آشنایی با اولین راننده تریلی زن در ایران و گفته های شنیدنی او در این زمینه

این سرزمین زنانی را به خود دیده است که شاید در تاریخ جهان نمونه باشد. شاید برای شما جالب باشد که بدانید زنان در عرصه رانندگی تریلی نیز گام برداشته اند و بار دیگر ثابت کرده اند که هیچ کاری نیست که زنان از عهده آن برنیایند. پیش از آن که این مهم باشد اولین راننده تریلی زن در ایران چه کسی است، بهتر است به این پرسش پاسخ دهیم که چگونه می شود راننده زن تریلی در ایران مشغول فعالیت شود؟ در واقع به نظر می رسد که رانندگی تریلی از جمله مشاغل سنگین محسوب شود که روحیات نسبتا مردانه ای نیاز دارد.

در واقع بسیاری از مردان نیز از عهده این چنین کاری برنمی آیند از این رو چگونه می توان باور کرد که راننده زن تریلی در ایران وجود داشته باشد؟ اما با یک نگاه دقیق به فعالیت زنان سرزمین متوجه می شویم که اساسا بانوان ایرانی قادر هستند در صورت نیاز و علاقه هزاران برابر سخت تر و سنگین تر از ده ها مرد کار کنند.

اما بیایید قبل از معرفی اولین راننده تریلی زن در ایران بدانیم که اصلا این مسیر یا فعالیت شغلی چه چالش هایی دارد و چرا باور وجود اولین زن راننده پایه یک در ایران سخت و دشوار است. با ما همراه باشید.

فضایی که در اختیار مردان قرار دارد

اصولا شروع فعالیت زنان در عرصه های مختلف اجتماعی در برهه های مختلف نه تنها در ایران بلکه در تمام دنیا با مخالفت های گسترده ای از سمت جامعه مواجه شده است. درست همین احساسی که ما در برابر اولین راننده تریلی زن در ایران داریم در روزگاران گذشته نسبت به اولین آموزگار، اولین بازیگر، اولین دکتر زن وجود داشت.

بنابراین اولین و مهمترین چالشی که در برابر اولین زن راننده پایه یک در ایران وجود دارد این است که باید درست مانند اولین زن ها در عرصه های مختلف تصور ایجاد شده در جامعه را بشکند و با آن مقابله کند. نکته جالب توجه این است که این تصورات همیشه از سمت مردان نیست. بلکه بسیاری از زنان نیز خودشان با اولین راننده تریلی زن در ایران مخالفت کرده و می کنند و این داستانی تکراری در جوامعی مانند ایران است

اما بیایید کمی دقیق تر به این موضوع نگاه کنیم. رانندگی تریلی اساسا کاری پر چالش و سخت محسوب می شود. مهمترین چالش های این کار رانندگی و صرف زمان بسیار طولانی است. در واقع یک راننده تریلی باید بتواند ساعت ها پشت فرمان بنشیند و مسیری نسبتا طولانی را طی کند تا بار خود را به مقصد برساند. تریلی ها ماشین های سنگینی محسوب می شوند و نمی توانند مانند ماشین های سواری با سرعت بالا حرکت کنند.

از نظر قوانین نیز این امکان به رانندگان داده نشده است که بتوانند سرعتی نزدیک به سرعت مجاز ماشین های سواری داشته باشند. از این رو می توان گفت که رانندگان تریلی معمولا برای رساندن بار از یک شهر به شهر دیگر روزها و شاید هفته ها را در جاده ها سپری می کنند. این مسئله می تواند کار رانندگی تریلی را بسیار سخت کند. مسلما این مسئله به سبب ویژگی های ذاتی و توانایی های فردی برای زنان بسیار سخت تر خواهد بود.

علاوه بر این رانندگان تریلی باید توانایی بدنی نسبتا بالایی داشته باشند. به هر حال گاها لازم می شود وسیله ای جابه جا شود یا پنچری گرفته شود. با توجه به نیروی بدنی و ذاتی زنان عملا تصور وجود راننده زن تریلی چندان ساده نیست. با این وجود زنانی در کشور وجود دارند که با تمامی این چالش ها مقابله کرده اند و به اولین راننده تریلی زن در ایران تبدیل شده اند.

اولین راننده تریلی زن در ایران چه کسی است؟

به طور دقیق نمی توان مشخص کرد که اولین راننده تریلی زن در ایران چه کسی است. در واقع هر خبرگزاری یا سایت تحلیلی و خبری وقتی سراغ این سوژه رفته است، این ادعا را داشته که اولین راننده تریلی زن در ایران را پیدا کرده کرده!

اما واقعیت چیز دیگری است. به طور کلی می توان گفت که اولین راننده تریلی زن در ایران در دوران نخست وزیری دکتر مصدق زندگی می کرده. نساء بهزادی زنی بوشهری را می توان اولین راننده تریلی زن در ایران دانست که توانست گواهینامه بین المللی پایه یک دریافت کند.

نساء اولین و آخرین زن ایرانی بود که توانست مدرک بین المللی پایه یک دریافت و در جاده های بین المللی در حمل و نقل جاده ای رانندگی کند. بعد از نساء بهزادی، پری محمدزاده دیگر زن شاخص ایرانی بود که در دوران قبل از انقلاب ( نزدیک به انقلاب ) توانست با همراهی شوهر خود گواهینامه پایه یک خود را دریافت کند.

این راننده زن در سال های بعد از انقلاب نیز همچنان در عرصه رانندگی فعالیت داشت و در دوران جنگ نیز بارها به جبهه های جنگ رفته است. این غیرت را می توان در صحبت های این زن ایرانی به وضوح دید. پری محمدزاده در مصاحبه با یکی از مجلات قبل از انقلاب به این موضوع اشاره می کند که اساسا در دورانی زندگی می کنیم که خانه داری به تنهایی نمی تواند پاسخ نیازهای جامعه را بدهد.

پری محمدزاده زمانی که متوجه می شود دولت برای تامین نیروی انسانی در حوزه رانندگی ماشین های سنگین دست به دامان نیروی های خارجی شده، خود همت می کند و به همراه شوهرش اقدام به دریافت گواهینامه پایه یک رانندگی می کند. جالب اینجاست که بعد از دریافت گواهینامه رانندگی تریلی، پری محمدزاده به همراه شوهر خود تصمیم به خرید تریلی و شروع به فعالیت در این حوزه می کنند.

اما اولین راننده تریلی زن در ایران کسی جز خانم فرشته بیرانوند نیست. این زن لر و غیور ایرانی در سال ۱۳۸۰ موفق به کسب گواهینامه پایه یک رانندگی شد. این مهم برای اولین بار بعد از انقلاب رخ می داد. در واقع بعد از انقلاب ایران جو خاصی علیه فعالیت اجتماعی زنان به وجود آمد و این جو تا سال ها ادامه دار بود.

از این رو بعد از انقلاب تا دهه ۸۰ عملا هیچ راننده زنی در حوزه تریلی در ایران وجود ندارد. فرشته بیرانوند زنی است که علاوه بر رانندگی تریلی، خانه داری می کند و در عین حال مشغول به تحصیل است. این زن به تمام معنی نشان داده است که زن ایرانی تا چه اندازه می تواند توانمند باشد.

در صورتی که علاقمند به مطالعه مطالب دیگر از این قبیل دارید پیشنهاد میکنیم مقالات ” آشنایی با لیست مراکز طب کار ” و ” رانندگی طولانی و درد استخوان | ۸ روش برای مقابله با درد پا بعد از رانندگی ” را مطالعه نمایید.

برخی از سوالات متداول

اولین راننده تریلی زن در ایران چه کسی است؟

به طور کلی بر اساس شواهد تاریخی نساء بهزادی را می توان اولین راننده تریلی زن در ایران دانست که دارای گواهینامه بین المللی پایه یک بود. این زن توانست در جاده های بین المللی نیز حضور فعالی داشته باشد.

آیا از نظر قانون منعی برای راننده زن تریلی در ایران وجود ندارد؟

نه در قانون راهنمایی و رانندگی و نه در قوانین مدنی ایران هیچ منعی برای رانندگی تریلی توسط زنان در نظر گرفته نشده است. در واقع نهادهای مربوطه هیچ عذر قانونی برای اعطای گواهینامه پایه یک به زنان نداشته و ندارند. وجود اولین زن راننده پایه یک بعد از انقلاب گواه عدم وجود منع قانونی در کشور است.

آیا حضور زنان به عنوان راننده تریلی باعث افزایش تصادفات نمی شود؟

خیر- جالب است بدانید که زنان راننده بسیار قانون مدارتر از مردان رانندگی می کنند و عملا تعداد تصادفات بسیار کمتری را تجربه کرده اند. بنابراین این تصور که حضور زنان راننده باعث ناامنی در جاده ها شده عملا حرف درستی نیست.