زمان مطالعه: ۳ دقیقه

صنعت حمل و نقل ایران من جمله صنعت هایی می باشد که از سوی نهاد های دولتی و سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای تلاش های زیادی زیادی جهت برون رفت آن به سمت تغییر و تحول صورت گرفته و به جرات می توان گفت که باز هر چه در این زمینه فعالیت مثبتی صورت بگیرد، همچنان فضایی برای گام های موثر تر در این عرصه وجود دارد.

این صنعت جزء صنعت هایی از چارچوب اقتصادی کشور محسوب می شود که با توجه به پتانسیل آن، فرصت های سرمایه گذاری و پیاده سازی ایده های برتر در این صنعت را برای فعالان اقتصادی و استارتاپی فراهم کرده است. رقم ۵۴۷ میلیون تن حمل بار در سال گذشته گواه از این ادعاست.

 شرکت آسان بار با غنیمت شمردن این فرصت در جهت بهبود و رفع بخشی از مشکلات این صنعت اقدامات موثری انجام داده است. در این راستا، نیاز بود که در ابتدای امر اصلی ترین مشکلات این بخش از صنعت حمل و نقل مورد بررسی قرار گیرد تا با هدف گذاری دقیق تر بتوانیم کشف نیازی دقیق از فضای حاکم بر ذینفعان این بخش از بازار داشته باشیم. از این رو یکی از پروژه های تحقیقاتی ای که در بخش تحلیل بازار آسان بار انجام داده ام نتایجی از اصلی ترین مشکلات این عرصه را روشن کرد. بنا بر تحقیقات انجام شده ۷۸% رانندگان پایه یک از شغل خود رضایت کامل نداشته، که این عدم نارضایتی می تواند تبعات زیادی بر روی اقتصاد سیستم موجود بر جای بگذارد. بخشی از این تبعات نیز گریبان گیر مسائل اجتماعی و اخلاق کاری نیز می شود. من جمله ی این موارد کاهش مسئولیت پذیری رانندگان نسبت به محموله ی صاحبان بار و کاهش سطح فرهنگ کاری این سیستم و ایجاد فضای بی اعتمادی می باشد، از این رو به دنبال کشف و بررسی علل ناشی از آن پرداختیم که در اینجا به شرح بخشی از اصلی ترین علل آن پرداخته شده است. ۷۴% از رانندگان از عملکرد باربری ها رضایت ندارند و این عدم نارضایتی ، ۴۴% ناشی از کمیسیون بالا و ۲۰% عدم مسئولیت پذیری و ۲۱% عدم حمایت و ۱۵% برخورد بد با رانندگان می باشد.

فضای سنتی سیستمذحمل ونقل بار بدین صورت می باشد که اعلام بار ها در سالن های هر پایانه صورت می گیرد و رانندگان می بایست برای پیدا کردن بار دلخواهد خو به پایانه های هر شهر مراجعه کنند و زمان زیادی که بعضا به بیشتر از یک شبانه روز می رسد را برای پیدا کردن بار صرف کنند که صرف ین زمان نسبتا طولانی منجر به اسکان رانندگان در پایانه ی مربوطه با حداقل امکانات رفاهی دریافتی می شود که همین امر باعث ایجاد فضایی غیر متعارف و به دور از شان و جایگاه رانندگان شده است که در نهایت، به تبعات اجتماعی دور بودن از خانواده و افسردگی کاری و مشکلات مالی می انجامد. محیط کاری نامناسب رانندگان از دیگر عواملی نارضایتی ای می باشد که در تحقیق مربوطه مورد بررسی قرار گرفته است اگر سفر های رانندگان را از این سیکل کاری آنان حذف کنیم و تنها حضور آنان در پایانه های هر شهر جهت دریافت بار را در نظر بگیریم، ضعف شدید در فراهم کردن وضعیت رفاهی پایانه های هر شهر نظیر محل خواب و کیفیت غذای ارائه شده در این مکان ها و امکانات دیگر نظیر آن، باعث ایجاد نارضایتی ۸۰.۴ % رانندگان شده است. آسان بار با فراهم کردن سامانه ی اینترنتی اعلام بار باعث شده است که رانندگان بدون لزوم حضور در پایانه ها و به راحتی و در هر مکانی بتوانند بار دلخواه خود را انتخاب کنند و نسبت به پذیرفتن و حمل آن اقدام کنند.

همچنین در بستر سنتی، برخی روز ها شاهد افزایش دریافت بار در مقابل کاهش حضور راننده و در برخی موراد، بر عکس آن هستیم که همین امر باعث بر هم زده شدن تعادل عرضه و تقاضا و به دنبال آن تغییر در قیمت ها حتی در لحظه می شود. در مواردی که بار می باشد ولی راننده ای برای پاسخ دهی به این تقاضا وجود ندارد قیمت بار ها کاهش می یابد و در موارد بار کم و راننده ی زیاد، قیمت ها رو به افزایش لحظه ای می رود. این نیز به دلیل مشکل عدم اتصال این دو سر چرخه (باربری و راننده) به یکدیگر و مشکل در پیدا کردن هم دیگر می باشد. آسان بار توانسته با فراهم کردن بستری از ۱۰۰۰۰ هزار راننده و ۵۰۰ باربری این دو سر چرخه را به هم متصل کند و اعلام باری که در فضای سنتی صورت می گرفت و تنها تعدادی محدود راننده از آن با خبر می شدند را دچار رشد چشمگیر چند برابری کند و مشکل لزوم حضور رانندگان در پایانه ها و مشکلات رفاهی آن راحل کند.

امید است که این صنعت نیز همچنان مسیر پیشرفت خود را دنبال کند و شاهد گام هایی موثر در این راستا باشیم زیرا که حفظ سلامت و رضایتمندی این صنعت تاثیراتی مثبت در تمام چرخه ی بخش های اقتصادی و اجتماعی بر جا خواهد گذاشت.