دانش تجربی، در واقع ثبت تجربه است تا بشر آینده آن را تکرار نکند و تجربه ای نو به آن بیافزاید تا بشر در آن رشته خاص رشد کند. دانشگاهها در غرب و برخی از کشورهای شرقی بر اساس ارتباطتشان با صنعت، حالت ارسال و دریافت دارند. درواقع صنعت در طول پروسه تولید نوع نیاز و بایاری از ابتکارات کارگران و افرادی که درصنعت حمل و نقل نزدیک به ۴۰ سالی است که بعنوان دانش در چهاربخش( تاکنون) مدیریت حمل و نقل، زنجیره تأمین، فناوری حمل و نقل و حمل و نقل نظامی شناخته شده است.
حمل و نقل نظامی مقوله ای ترکیبی است و در ارتش های دنیا رشته ای به این نام برای تدریس وجود دارد و از هنگام جنگ ویتنام در آمریکا رشته ای بسیار حساس گردید تا بتواند تجهیزات، نفرات و وسایل پشتیبانی آنها را تأمین کند که به آن لجستیک یا به زبان فارسی سپه کشی می گویند.
در زمینه فناوری حمل و نقل صنایع گوناگونی در رشته های گوناگونی درگیر می شوند، همانند، فیزیک، مکانیک، طراحی صنعتی، مهندسی عمران، مهندسی دریا، هوا فضا، کشتی، و… و در واقع نوعی رشته واسطه است که به این فناوری ها خط مشی و راهنمایی برای تولید می نماید و در این رشته بیشتر کار گروهی در تخصص های مهندسی را یاد می دهند و گروه مهندسی را برای تأمین یک تولید برعهده دارد. این رشته باید کاملن با حمل و نقل یک کشور نزدیک باشد تا نیازها را شناخته، بررسی و سپس گرووهای مهندسی را به سوی هدف سوق دهد.
رشته زنجیره تأمین نوعی مدیریت است از تولید مواد اولیه، حمل به محل تولید، پروسه تولید و مواد واسطه ای مانند بسته بندی، کوره ها و…و در پایان ارسال به انبار، توزیع به انبارهای مادر و در نهایت توزیع به خرده فروشان. این رشته کمی درگیربا رشته های بازاریابی، NBA و رشته های دیگرهست و امروزه به دلیل تغییر شگرف قیمتی که با تغییر قیمت حمل سبب تغیرر قیمت تمام شده ای که به دست مشتری از یک محصول می رسد، وجود دارد آن را به همراه حمل و نقل می آورند.
آخرین مورد مدیریت حمل و نقل است، که درآن انواع پروسه های حمل و نقل و انبارداری، روش های درآمدزایی و سود دهی، ترکیب مسیرها، اطلاح قوانین و استانداردها و تا حدودی مدیریت نرم افزارهای حمل و انبارداری در آن می گنجد.
با اینکه حمل و نقل در کشور ما قدمت زیادی دارد، اما در حال حاضر کشورما به دوره های خاصی که انجمن ها و سازمان های بین المللی و کنوانسیون های خاص آنها را برای آموزش روند کاری خودشان تدوین دیده اند بسنده کرده است، در حالیکه ما بایست، دانشکده ای در این زمینه در کشور داشته باشیم، با شرایط خاص دانشجو ( نه با پارتی بازی و راند بازی و انحصار) بپذیرد مفاد درسی و پژوهشی تدوین کند و ثبت تجربه نماید، و اصلن در ثبت تجربه کوتاهی نکند که دانشگاههای بزرگ دنیا از روی ثبت تجربه های پیشینیان اکنون به رتبه ای جهانی دست یافته اند.
برای دانشکده در گام نخست نیاز به ترکیبی از تحصیل کردگان و دارندگان تجربه در این صنف داریم و نیاز نیست کپی برداری از مفاد درسی خارجی نماییم،نگاهی به آن مفاد بیاندازیم اما باید نیازهای خود را خودمان بشناسیم. نوآوری، تدوین کتاب( نه برای کسب درآمد که برای انتقال دانش) و از همه مهمتر بورسیه دانشجو در کشورها خارجی و یاری از آنها در تدوین مفاد درسی و آشنایی با سیستم های حمل و نقل بین المللی بیگمان کشور را به سمت درستی در آینده نزدیک به ۳۰ سال خواهد برد، در غیر اینصورت کماکان به همان روش های پیشین بصورت درست یا اشتباه ادامه مسیر می دهیم بی آنکه آینده ای روشن در مورد آنها داشته باشیم.
در پایان ذکر می کنم، حسابداری حمل و نقل، بانکداری حمل و نقل، امور حقوقی حمل و نقل و فناوری اطلاعات رشته هایی هستند که باید در سایر رشته ها تعریف شوند و در شاخه حمل و نقل یاریگر گردند. اما نیاز به راهنمایی صنعت و دانشکده حمل و نقل خواهند داشت.
نقل از :پایگاه خبری صنعت حمل و نقل بین المللی و گردشگری ایران چهارراه
