رانندگان فرمول یک ؛ آماده‌ترین ورزشکاران جهان
راننده‌های فرمول یک در بالاترین سطح آمادگی میان بهترین ورزشکاران روی کره زمین قرار دارند، بدن آن‌ها برای تحمل سخت‌ترین شرایط ممکن روی صندلی خودروهای فرمول یک تمرین داده می‌شود.
طرفداری– هر راننده‌ای که به فرمول یک وارد می‌شود باید از قبل یک سری شرایط، مطابق با نیازهای این ورزش سخت را داشته باشد؛ هیچ ورزش دیگری در جهان نیازمند این سطح از قدرت بدنی و تحمل فشار نیست. حداقل نیروی جی (نیروی شتاب جاذبه زمین) که سرپیچ‌ها به راننده‌های فرمول یک وارد می‌شود ۳.۵ جی است و در بعضی از رقابت‌ها این فشار به ۶ تا ۷ جی هم افزایش خواهد یافت؛ این بدان معنی است که راننده سرپیچ باید ۷ برابر شتاب جاذبه را در کسری از ثانیه تحمل کند.
گرمای وحشتناکی که در کلاه ایمنی و لباس ضد حریق راننده‌ها در جلوی موتور خودروی فرمول یک تولید می‌شود، علاوه بر دمای آسفالت می‌تواند در هر رقابت تمرینی حدود ۳ کیلوگرم و در دور اصلی تا ۸ کیلوگرم از وزن راننده را در کمتر از دو ساعت کاهش دهد. این یعنی ۸ کیلو کاهش وزن برای یک راننده نهایتاً ۷۰ کیلویی که بیش از ده درصد از وزن بدن او را شامل می‌شود.
با تمام این اوصاف هرچه راننده فیت تر باشد، کمتر از فشارها و شرایط سخت رقابت آسیب‌دیده و از تمرکزش کاسته می‌شود. اکثر راننده‌ها قبل از شروع هر رقابت یک سری تمرین‌های قلبی- عروقی خاص و ویژه که در سطحی بالاتر از تمرینات فضانوردان است را پشت سر گذاشته و با رژیمی مخصوص در طی فصل، سطح آمادگی خود را در بالاترین رده حفظ می‌کنند. علاوه بر تمرین‌های ویژه و عجیب، دوچرخه‌سواری، شنا و دویدن هم جزء تمرینات راننده‌های فرمول یک است.
راننده‌ها علاوه بر تمرینات عمومی روزانه یک سری ورزش‌های ویژه و عجیب برای ساخت حداکثر ماهیچه ممکن را پشت سر می‌گذارند. این تمرینات شامل ورزش‌های عجیب و منحصربه‌فرد مربوط به گردن و عضلات سینه است که به‌منظور ایجاد ماهیچه طراحی‌شده است، این عضلات از بدن بیشترین فشارها را در طی یک رقابت تحمل می‌کنند. ازآنجایی‌که در باشگاه‌ها ابزار و وسایل مناسب برای این تمرینات در دسترس نیست، وسایل تمرینی ویژه‌ای برای راننده‌های فرمول یک ساخته‌شده تا به این وسیله بتوانند به اهداف موردنظر دست یابند. نیروهای جی وارده سرپیچ‌ها دست‌کم ۵ برابر حالت عادی به گردن وسر راننده فشار آورده و وزن کلاه ایمنی هم این فشار را افزایش می‌دهد.
ازآنجایی‌که خودروهای فرمول یک‌بر خلاف خودروهای خیابانی، دستگاه‌های کمکی فرمان و ترمز ندارند، عضلات بازو و قسمت مرکزی بدن راننده‌ها هم برای کنترل ترمز و فرمان این هیولاها باید تقویت شود. برای تقویت هماهنگی چشم، افزایش تمرکز و بهینه‌سازی عکس‌العمل، راننده‌ها یک سری فعالیت منحصربه‌فرد در این زمینه را با تمرینات خود ترکیب کرده و رژیم غذایی مخصوصی اتخاذ می‌کنند. برای افزایش تمرکز و قدرت عکس‌العمل، یک ورزش منحصربه‌فرد که شامل شلیک به اهداف رندوم در شصت ثانیه است، برای راننده‌ها در نظر گرفته می‌شود. علاوه بر تمامی موارد مذکور راننده‌ها در روزهایی که رقابتی وجود ندارد و به‌اصطلاح زمان استراحت دارند، در روز بیش از یک‌سوم زمان بیداری را به ورزش اختصاص می‌دهند، مایکل شوماخر، علاوه بر قهرمانی‌های زیاد و قدرت عجیب رانندگی درزمینه ورزش هم سرآمد دیگر راننده‌ها بود، به‌طوری‌که در روزهای تعطیل به‌طور مرتب ۱۰ ساعت از وقت خود را صرف ورزش می‌کرد.
در مورد تغذیه راننده‌های فرمول یک، آن‌ها باید یک رژیم فوق‌العاده سخت‌گیرانه را به‌طور مرتب دنبال کنند. برای اینکه وزن خودرو به حداقل ممکن برسد، راننده‌ها باید با تغذیه مناسب وزن خود را تا حد ممکن کاهش دهند. یک غذای متداول قبل از هر رقابت برای این راننده‌ها شامل؛ مرغ (یا ماهی) و سبزی‌ها است، هرچند بعضی از راننده‌ها ترجیح می‌دهند غذاهایی شامل کربوهیدرات مصرف کنند که از آن جمله می‌توان به پاستا اشاره کرد. پاستا قبل از شروع دور اصلی انرژی زیادی در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد.
مهم‌تر از تمامی رژیم‌ها، راننده‌ها قبل از شروع رقابت باید مقدار زیادی آب مصرف کنند، حتی اگر احساس تشنگی نکنند، نوشیدن آب ضروری است. در صورت عدم مصرف مقدار زیادی آب قبل از رقابت، ممکن است راننده‌ها در طول رقابت دچار کم‌آبی و یا بیهوشی شوند.
امیرحسین خادمی
