حادثه تصادف اتوبوس در هرمزگان که چند روز پیش اتفاق افتاد، خانواده های ایرانی را در آستانه عید قربان و غدیر داغدار کرد. امثال این حوادث در کشور ما کم رخ نمیدهند به طوریکه در هر ۳۰ دقیقه متاسفانه یکی از هم وطنانمان بر اثر صانحه رانندگی جان خود را از دست میدهد. تصادف دانش آموزان هرمزگانی در این حادثه باعث شد تا بار دیگر تمامی افراد و نهادهای مرتبط با این حادثه به فکر فرو روند و باز تنور جلسات و ارائه مقالات حول محور این موضوع گرم شود.
یکی از کارشناسان کشورمان نیز مقاله ای در این زمینه منتشر کرده که خواندن آن خالی از لطف نیست. با آسان بار همراه باشید تا نگاهی به این مقاله بیندازیم:
یکی از کارشناسان در وبلاگ خود به ابعاد مختلف حادثه تصادف اتوبوس در هرمزگان پرداخته و از بالا و با دیدگاه کلان این قضیه را بررسی کرده است. او ماجرا را به سه بعد آموزش، اجرای مقررات توسط پلیس و مهندسی راه و خودرو تقسیم کرده است.
در بعد آموزش او اظهار میدارد: “آموزش مسائل مرتبط با حمل و نقل ترافیک باید همه اقشار جامعه را در بر بگیرد. در ابتدا باید به آموزش رانندگان بپردازیم زیرا اشتباه راننده عواقب جبران ناپذیر و سنگینی در پی دارد. سپس به آموزش نیروهای راهنمایی و رانندگی که نقش نظارتی دارند باید پرداخت. البته نباید از دیگر نهادهای مرتبط با پروسه جابه جایی مسافر نیز غافل شویم. اما در حادثه اخیر تصادف اتوبوس دانش آموزان در هرمزگان، نبستن کمربند ایمنی توسط مسافران نکته قابل تاملی بود که رخ داد. چه بسا اگر مسافران کمربند خود را می بستند شاهد کشته شدن این تعداد از مسافران نبودیم. بنابراین باید گفت آموزش مسافران نیز باید در دستور کار قرار بگیرد.”
وی سپس به بعد دوم مسئله یعنی اجرای مقررات توسط پلیس میپردازد و میگوید: “در ادامه این ماجرا به سامانه سپهتن میرسیم. این سامانه ارزشمند در حین تصادف سرعت اتوبوس را ۸۶ کیلومتر اعلام کرده که البته با توجه به حرکت اتوبوس در ساعت ۴ صبح، شرایط جاده و نوع وسیله نقلیه، این سرعت باید کمی کمتر می بود. بنابراین میتوان گفت که جریمه ها و توبیخ های سنگین تری در خصوص عدم رعایت قوانین و مقررات باید اعمال بشود ضمن اینکه باید به صورت حقیقی و نه صوری بستن کمربند ایمنی توسط مسافرین پرداخته شود. پلیس باید راهکارهای بیشتری در خصوص بستن کمربند ایمنی مسافران ارائه دهد.”
این کارشناس در انتها به آخرین بعد میپردازد: “آخرین بعد مربوط به مهندسی راه و خودرو است. برای تحقق این موضوع باید راه ها و جاده های کشور ما به نحوی ساخته شوند که کمترین خطر را برای مسافرین و رانندگان بوجود آورند. وجود حفاظ ها، حاشیه ها و جاده های ایمن و همچنین خودروهای استاندارد سهم قابل توجهی در کاهش سوانح رانندگی دارند. در حقیقت اگر فرض بگیریم که راننده در این حادثه مقصر بوده، اگر سایر شرایط جاده ای و ایمنی خودرو رعایت شده بود شاهد تلفات اینچنینی نبودیم.”
