رانندگی شغلی است که به علل مختلف می‌تواند منجر به انواع بیماری‌ها شود؛ به‌عنوان مثال راننده همیشه کارش نشسته است. کار نشسته هم از عواملی است که باعث می‌شود فرد مستعد بیماری‌های قلبی عروقی شود. ارتعاشات ماشین نیز فرد را مستعد بیماری‌های اسکلتی- عضلانی می‌کند.
این روزها رانندگی در خیابان‌های شلوغ اعصاب فولادین می‌خواهد. حالا فرض کنید قرار باشد از صبح تا شب پشت فرمان بنشینید و ساعت‌ها در ترافیک و ازدحام رانندگی کنید؛ درست مثل یک راننده کامیون یا تاکسی.
آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده اید که چه خطراتی سلامت راننده‌ها را تهدید می‌کند؟
بیشتر راننده‌ها تحرک بدنی چندانی ندارند و همین موضوع موجب ایجاد عوارض جسمی مختلفی در راننده‌ها می‌شود که از جمله مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به مشکلات اسکلتی عضلانی، دردهای مفصلی در نواحی ستون مهره‌ها، گردن، شانه، مچ‌دست و پا، آرنج و زانو اشاره کرد، مشکلاتی که به واسطه نشستن‌های طولانی مدت و نادرست بروز می‌کند.
البته این همه ماجرا نیست، ثابت بودن راننده در حالت نشسته و آویزان ماندن پا به مدت طولانی نیز موجب بیماری تورم رگ‌های پا یا واریس می‌شود.
از طرفی بد نشستن موجب از بین رفتن آب دیسک بین مهره‌ای در ستون فقرات خواهد شد و به محض وارد شدن یک ضربه یا فشار، بیرون‌زدگی دیسک اتفاق می‌افتد.
صندلی راننده حتماً باید قابلیت تغییر داشته باشد تا راننده بتواند شیب صندلی، نحوه نشستن و فاصله‌اش را از کف اتومبیل و فرمان تنظیم کند، در چنین شرایطی عصب سیاتیک فرد آسیب می‌بیند، به این ترتیب که درد از ناحیه کمر شروع می‌شود و پاها به شدت تیر می‌کشد، اما متأسفانه درمان این عارضه در کوتاه مدت امکان‌پذیر نیست.
بسیاری از راننده‌ها بنا به دلایلی مجبورند بیشتر از هشت ساعت در روز یا در ساعات غیرمعمول به عنوان مثال از شب تا صبح رانندگی کنند. این موضوع می‌تواند موجب بروز ایجاد اختلال خواب شود، میزان استرس و تنش را در فرد افزایش دهد.
توصیه‌های ایمنی
– درست نشستن پشت فرمان، مهم‌ترین توصیه به راننده‌هاست.
ـ صندلی حتما باید قابلیت تغییر داشته باشد تا راننده بتواند شیب صندلی، نحوه نشستن و فاصله‌اش را از کف اتومبیل و فرمان تنظیم کند، چرا که قد و وزن همه راننده‌ها مثل هم نیست.
ـ همچنین صندلی باید در موقعیتی تنظیم شود که فرورفتگی‌ها و بیرون‌آمدگی‌های پشت را بپوشاند. پاها نیز نباید کشیده شود، بلکه باید به راحتی و بدون خم شدن به پدال‌ها برسد.
نیره ولدخانی
